به نام آنکه اسم او شفادهنده ویاد او دوای دردهاست
خورشید طلوع میکند.......... روزی نو آغاز می شود... و من قبراق تر از همیشه....... با نفسی عمیق مشامم را پر می کنم از هوای
تازه...... تا سرمست شوم از حس بووووودن......... شاید دگر فرصتی نباشد برای ((زندگی))...........
غمگینم مثل عکسی دراعلامیه ی ترحیم !!! که ((لبخندش)) دیگران را((میگریاند))!!
نفس های آخر :
اینک خسته تر از پروانه ، سالهاست گرد رویاهای سرخ باغچه خویش پر می زنم و هنوز غربت تلخ همیشه را مزه مزه می کنم
. من خسته ام و حاجتی به تائید هیچ پروانه ای نیست ، کافی است دکمه پیراهن پریروزم را باز کنی تا پاره پاره های عریان عصر
هزار پروانه را به سوگ بنشینی
.
خسته ام و به انتظار فردایی که شاید هرگز نباشد و نیاید نشسته ام .
غمگین و تنها ...
از غم نفس هایی که به شماره افتاده است و چهرهء مادری که خسته است ... و کودک اش را می بیند که هر چند دیگر کوچک
نیست اما ناتوان تر از دیروز های دور در گوشه ای افتاده است و نفس های آخر را می کشد.
و آیا به راستی تو با خود می اندیشی کسی پیدا می شود که مرهم دردهای من باشد؟
که خدا را بداند و درد را بشناسد؟
که رفتنی ست و خواهان ماندن است؟
ی روز خوب میاد که بالای عکسم مینویسند((انا لله واناالیه راجعون)).... همین وبس....
اهدای عضو 2
.
منت خدای را عزوجل که طاعتش موجب قربتست و شکراندرش مزید نعمت. هر نفسی که فرو می‌رود ممد حیاتست و چون برمی‌آید مفرح ذات. پس در هر نفسی دو نعمت موجود و بر هر نعمتی شکری واجب.
جهت اطلاعات بیشتر به سایت اهدای عضو مراجعه فرمایید
.: Weblog Themes By Pichak :.
