به سراغ من اگر می آیید ،

 پشت هیچستانم .

پشت هیچستان جایی است

پشت هیچستان رگ های هوا ، پر قاصد هایی است

که خبر می آرند ، از گل واشده ی دورترین بوته ی خاک .

روی شن ها هم ، نقش سم اسبان سواران ظریفی است که صبح

به سر تپه معراج شقایق رفتند .

پشت هیچستان ، چتر خواهش باز است ؛

تا نسیم عطشی در بن برگی بدود ،

زنگ باران به صدا می آید .

آدم اینجا تنهاست

و در این تنهایی

سایه ی نارونی تا ابدیت باقی است

به سراغ من اگر می آیید

نرم و آهسته بیایید

مبادا که ترک بردارد چینی نازک تنهایی من .